خیار دریایی

زیستگاه : خلیج فارس، دریای عمان، اقیانوس هند، اقیانوس آرام

تغذیه : همه چیز خوار

حداکثر اندازه : ۶۱ سانتیمتر

دمای مناسب : ۲۲ تا ۲۶ درجه سانتیگراد

شوری آب : ۱.۰۲۰ تا ۱.۰۲۵

اسیدیته آب : ۸.۱ تا ۸.۴

سختی آب : ۸ تا ۱۲

طول عمر : ۷ تا ۱۰ سال

خیار های دریایی یکی از رده های خارپوستان هستند. این جانواران به زیر شاخه خارزیان تعلق دارند. این جانداران بدنی چرم‌گون دارند و بیشتر در کف دریاها زندگی می‌کنند. نامگذاری این جانوران به‌خاطر شکل خیارمانندشان است. خیار دریایی جانوری است که به آهستگی به روی گلسنگ‌ها یا صخره‌ها می‌خزد و تکه‌های غذا را از محیط اطراف جمع کرده و مصرف می‌کند.

دست‌هایش مایع چسبنده‌ای ترشح می‌کند که جمع‌آوری غذا از روی زمین را برای او آسان می‌سازد. پاهای ردیفی سرخ‌رنگ روشن و مجموعه دست‌های تغذیه‌کنندهٔ بنفش و زرد بسیاری از گونه‌های خیار دریایی برای استتار مناسب نیستند.

خیار دریایی دارای بدنی دراز و بدون بازو است و در آب‌های معتدل و گرمسیر زندگی می‌کند. آن‌ها موجوداتی تهاجمی نیستند. سم این آبزی سفید رنگ است و در صورت تزریق می‌تواند موجب بروز تحریک و کوری شود. به این جهت کسانی که دست به خیار دریایی می‌زنند باید حتماً دست‌های خود را بشویند. در اثر گزش این آبزی فرد مصدوم احساس تحریک شدید پوستی، خارش، سوزش چشم و در موارد حاد یا عدم رسیدگی پزشکی موجب کوری می‌شود.

خیارهای دریایی به تعداد زیادی در کف اعماق دریا یافت می‌شوند و اغلب بخش عمده‌ای از توده زیستی جانوران این مناطق را تشکیل می‌دهند. در عمق‌های بیشتر از ۸۹۰۰ متر، خیارهای دریایی ۹۰ درصد از کل توده جانوران ماکروفاونا را تشکیل می‌دهند. این موجودات در گله‌های بزرگ حرکت کرده و به دنبال غذا در بسترهای عمقی اقیانوس می‌گردند.

این آبزیان دریایی فاقد مغز یا هر گونه ارگان حسگر در بدن خود هستند.

بیشتر از ۱۴۰۰ نوع خیار دریایی شناسایی شدند که در سه خانواده‌ مهم دسته بندی می‌شوند و نقش مهمی را در اکوسیستم به دلیل بازیافت مواد مغذی و تجزیه‌ مود غذایی دارند.

این جاندار بیشتر در کشور‌های جنوب شرقی آسیا از جمله شرق چین، تایوان، تایلند، اندونزی، فیلیپین و کره وجود دارد و در میان این کشورها، چین بزرگترین تولید کننده، مصرف کننده و واردکننده خیار دریایی است و این جانور از نظر غذایی در چین و بعضی کشور‌های عربی مصرف می‌شود.