انا الله وانا الله راجعون
29 آبان, 1404
ماهی این هفته آکواریوم اصفهان دیسکس Discus
12 آذر, 1404
نام پرنده: توکان (Toucan)
نام علمی: Ramphastos toco
خانواده: توکان ها Ramphastidae
اندازه : طول بدن آنها بین 30 تا 60 سانتی متر در نژادهای مختلف می باشد.
وزن: حدود وزنی آنها بین 150 تا 1000 گرم متفاوت می باشد.
تغذیه : عمدتا میوه خوار و گاهی حشرا و مارمولک ها و بی مهره گان کوچک
زیستگاه : جنگلهای گرمسیری قاره آمریکا
طول عمر : معمولا در نژاد های مختلف بین 10 تا 20 سال
پرنده توکان، با منقار بزرگ و رنگارنگش، یکی از شاخصترین پرندگان جنگلهای بارانی آمریکای مرکزی و جنوبی است. این منقار عجیب، با وجود اندازه غولآسایش، بهطور شگفتانگیزی سبک است و به توکان در چیدن میوهها، تنظیم دمای بدن و حتی جلب توجه جفت کمک میکند. این پرنده اجتماعی و پرسر و صدا، که عمدتاً میوهخوار است، نقش مهمی در پراکنش بذرهای درختان جنگلی ایفا میکند. توکانها میتوانند در طبیعت تا ۲۰ سال عمر کنند. تا گنون حدود 43 نژاد مختلف از این پرنده در اندازه و رنگ های مختلف شناخته شده است.
در حالی که توکانها پرندگان زیبا و هوشمندی هستند، حیوانات خانگی مناسبی محسوب نمیشوند و نگهداری از آنها حتی در بسیاری از کشورها بدون مجوزهای خاص، غیرقانونی است. همچنین با توجه به رژیم غذایی خاص آنها و هزینه های زیاد نگهداری و همچنین فضای مورد نیاز زیاد معمولا به عنوان حیوان خانگی توصیه نمی شوند.
وجه تسمیه نام توکان:
این نام از زبان توبی-گوارانی که یکی از زبانهای اصلی بومیان برزیل است، گرفته شده است. در این زبان، کلمه اصلی “توکانا (tukana)” یا “توکانو (tucano)” تلفظ میشده است. “توکان” یک نام اصیل بومی است که مردمان اولیه قاره آمریکا برای این پرنده انتخاب کردند و معنای آن به “منقار استخوانی” اشاره دارد. این نام به قدری گویا و رسا بود که در سراسر جهان پذیرفته شد.
ظاهر خاص این پرنده:
منقار توکان، با وجود اندازه غولآسا، به دلیل ساختار اسفنجی و شبکهای از استخوانهای توخالی، به شکلی شگفتانگیز سبک و در عین حال مستحکم است. این منقار به توکان اجازه میدهد تا به میوههایی در انتهای شاخههای نازک دسترسی پیدا کند که وزن بدنش را تحمل نمیکنند. در کنار این، زبان توکان نیز بسیار خاص و بلند (گاهی تا ۱۵ سانتیمتر) است و لبههایی رشتهرشته دارد که به پرنده در مهار کردن، چشیدن و بلعیدن غذا کمک میکند.
تولیدمثل:
توکانها پرندگانی تکهمسر هستند و پیوند قوی در طول فصل تولیدمثل و گاهی در طول سال تشکیل میدهند. عشقبازی آنها شامل یک سریمراسم نمایشی میشود که در آن منقار بزرگشان نقش اصلی را ایفا میکند. این نمایشها معمولاً شامل پرتاب میوه برای یکدیگر، نوازش متقابل با منقار و قفل کردن منقارها به صورت آرام است که شبیه یک شمشیربازی ظریف به نظر میرسد. علاوه بر این، دو پرنده با صداهای مخصوص که میتوانند شبیه قورباغه یا صدای دندانهدار باشند با هم ارتباط برقرار میکنند. پس از جفت یابی آنها در سوراخهای طبیعی درختان یا سوراخهایی که توسط دارکوبها ایجاد شده، لانه میسازند. بین ۲ تا ۴ تخم سفیدرنگ میگذارند. هر دو پرنده نر و ماده در خوابیدن روی تخمها و تغذیه جوجهها مشارکت میکنند. جوجهها پس از خارج شدن از تخم، برهنه و ناتوان هستند و پس از ۶ تا ۸ هفته لانه را ترک میکنند.
پرواز آنها مستقیم و قدرتمند نیست. به دلیل بالهای نسبتاً کوتاه، الگوی پروازشان ترکیبی از چند بال زدن و سر خوردن است.
